Krönungsmesse in Vaals 25 juni 2023 -een impressie van een deelneemster-

Na slechts vijf repetities van een uur in het Corneliushuis, daarna nog twee in hotel Suisse in Vaals, vervolgens in de kerk en als laatste ‘ de generale’ in de Pauluskerk, zong een groep van zo’n twintig HOV dames mee met het Vaalser Mannenkoor in de Krönungsmesse van Mozart.
Even leek het veel gevraagd, een uur extra op dinsdagavond. Want het is niet alleen ontspannen, zo’n repetitie met Emmanuël Pleijers, het is hard werken. Allengs werd de samengestelde groep zangers een nieuw koor en de muziek steeds mooier.
Het was goed om te ervaren, dat onze eigen repetitieruimte in Heerlen, ondanks aanvankelijk gemopper over akoestiek, verre te verkiezen is boven de zaal met het lage plafond, waarmee die mannen met hun (ons beider) dirigent het wekelijks moeten doen. En leuk was te merken, dat diezelfde behoorlijk streng kan zijn. Wel konden we ook daar genieten van de pianobegeleiding van onze onvolprezen repetitor Paul Huijts.
De club mannen, die ogenschijnlijk alleen aan elkaar gewend is, bleek vriendelijk en hulpvaardig en op de laatste Probe in Suisse werden wij als vrouwen zelfs toegezongen met een Dankeschön und auf Wiederseh’n. We hadden ons welkom gevoeld.

Omdat op alle fronten voorspeld was, dat de temperaturen zondag 25 juni ongeveer het hoogste zouden worden in deze toch al behoorlijk warme afgelopen weken, mocht het Vaalser koor wat de kleding betreft, volstaan met een wit overhemd, waarbij vanzelfsprekend gediscussieerd werd over zwarte zwembroeken. Wij dames wisselden druk van gedachten over wel of geen korte mouwen, wat gelukkig werd toegestaan. Maar nee, blote benen is geen gezicht en vond men een witte blouse of ander vergelijkbaar accent voor de dames, te rommelig. Het werd tenslotte afgewezen en iedereen verscheen gewoon in vertrouwd zwart. Er bleken toch vele mogelijkheden, wij zagen er zoals gewoonlijk prachtig uit.
Wonderwel werd er, zoals altijd voorafgaand aan een concert, niets gezegd over parfum, maar waarschijnlijk zouden de geuren vanzelf het aardse hebben verlaten tot in de nok bij de gotische gewelven van de Pauluskerk.

De orkestleden, een flink aantal muzikanten van het Ensemble Conservatoire o.l.v. eerste violist Rob Engels, werden als oude bekenden ontvangen en ook de solisten hadden alle vier eerder bij ons, de HOV, gezongen. Hannah Morrison, sopraan en de alt, Carina Vinke zelfs meerdere keren. De laatste vertrouwde me toe: “Bij jullie is het voor mij als thuiskomen”. De samenwerking met de dirigent verliep dan ook soepel, er is een vanzelfsprekende interactie.

Met de plaatsen was het een beetje schuiven. Op het koor stond het mannenkoor op verhogingen met de dames ervoor in twee rijen en het orkest bezette de overgebleven ruimte net achter het altaar. Vanuit de kerk, die meer dan stampvol was moet het een indrukwekkend gezicht geweest zijn. Zelfs op het oksaal hadden de laatste bezoekers een plekje kunnen vinden.

Het bijzondere van zo’n groots opgezette mis in Vaals, voorgegaan door pastoor Broekhoven, is het feit, dat de mis in drie talen gelezen wordt.
Aan de grens van het land in die enorm hoge ruimte met het licht door de glas in lood ramen, de vele beelden en de kruiswegstaties, voel ik mij altijd een beetje opgetild. Het geheel lijkt een gewijde gebeurtenis en wanneer je je ogen sluit en de muziek laat binnen komen, waan je je op een heel bijzondere plek, verkeer je in hemelse sferen.

Misschien kijk ik op sommige momenten nog van een afstand, met een blik van iemand uit het Westen, opgegroeid met gewoontes uit de Nederlands Hervormde kerk, aanvankelijk totaal onbekend met de rituelen en tradities van de Rooms Katholieke mis.
Naderhand volgde de processie met de Schutterij, die samen met de Harmonie braaf stond te wachten tot ieder op aarde was weergekeerd. Ook weer een aparte, folkloristische, bijna ludieke ervaring. We liepen als koorleden letterlijk met de muziek mee naar het plein in hartje Vaals, waar de feestelijkheden zijn loop hadden, waar iedereen kon rekenen op een gul onthaal.

We mogen van geluk spreken, dat de pastoor deze feestelijke concert mis nog heeft kunnen leiden, want in september gaat hij met emeritaat. Naast zijn inzet moeten we ook die van de dirigent noemen. Hij heeft altijd de grootste verantwoording in het tot in de puntjes afwegen en verzorgen van het muzikale aspect en dat was best een uitdaging bij deze gelegenheid. En ook Johan Schwanen, voorzitter van het Koninklijk Mannenkoor Cecilia 1837 Vaals, heeft bij de organisatie uiteraard zijn sporen verdiend.

Meezingen met de Krönungsmesse, niet uitgevoerd als een apart concert, maar tijdens de zondagse mis, zoals oorspronkelijk bedoeld door Wolfgang Amadeus Mozart, bleek een rijke ervaring. Je zou het aan het eind van het seizoen, tegen de zomervakantie, kunnen zien als bekroning voor het afgelopen jaar!
En wie weet hebben we als koor in ’t vooruit een beetje kunnen bijdragen aan een muzikaal passend afscheid van Pastoor Ger Broekhoven.